เส้นทางชีวิตที่เลือกแล้ว

ความทรงจำไม่งดงามในอดีตไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเด็กจากศรีษะเกษ ฐันดรได้เป็นบุรุษพยาบาลตามความตั้งใจกับความช่วยเหลือเสมือนเป็นผู้ปกครอง และเขาได้ตอบแทนด้วยงานอาสาสมัครช่วยเหลือพระในชนบท

สำหรับคนส่วนใหญ่ชีวิตวัยเด็กคือชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยความสุข แต่ไม่ใช่กับฐันดรและพี่ชายร่วมมารดา มารดาของพวกเขาทิ้งให้ทั้งสองอาศัยอยู่กับป้าที่มีครอบครัวใหม่ เมื่อฐันดรอายุ 10 ขวบ ป้าตัดสินใจไปทำงานที่พัทยา เด็กทั้งสองจึงต้องอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกลในจังหวัดศรีสะเกษเพียง ลำพัง

สำหรับใครหลายๆคน ยาเสพติดคือทางออกของปัญหา ทว่าด้วยความตั้งใจจริงของฐันดร เขาทิ้งความทรงจำที่ไม่งดงามไว้ข้างหลังและเดินหน้าไปสู่อนาคตที่เขาเลือกเอง

ฐันดรมีความฝันที่จะเข้าเรียนในสายการแพทย์ แต่ความจริงที่ว่าค่าเล่าเรียนของอาชีพนี้ไม่ใช่น้อยๆ ทำให้เขาต้องพักความฝันนั้นไป และเห็นว่าอาชีพบุรุษพยาบาลก็เป็นทางเลือกที่น่าสนใจ เขาจึงสมัครเรียนพยาบาลที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ปัญหาทางการเงินยังคงเป็นเรื่องใหญ่ ในปี พ.ศ.2554 ฐันดรได้รับเลือกให้ได้รับทุนจากมูลนิธิบางกอกโพสต์จนเรียนจบ ปัจจุบันเขาทำงานในหอผู้ป่วยสงฆ์อาพาธโรงพยาบาลศรีนครินทร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น

“ผมต้องขอบคุณมูลนิธิบางกอกโพสต์ที่ให้ทุนการศึกษากับเรา ไม่เพียงแค่การสนับสนุนทางการเงิน แต่ความใส่ใจทั้งเรื่องชีวิต การติดตามผลการศึกษา และการให้คำแนะนำต่างๆมีค่ามากสำหรับผม ผมรู้สึกเหมือนได้รับการสนับสนุนจากผู้ปกครอง” ฐันดรกล่าว

ทุกวันนี้ฐันดรเลือกที่จะทำงานอาสาสมัครเพื่อให้บริการทางการพยาบาลให้กับพระที่อยู่ห่างไกลในภาคตะวันออกเฉียงเหนือเพื่อเป็นการตอบแทนสังคม เหมือนกับที่เขาเคยได้รับโอกาสจากมูลนิธิบางกอกโพสต์โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน

นอกเหนือจากการทำงาน ปัจจุบันฐันดรคอยดูแลป้าที่กลับมาอาศัยอยู่ที่บ้าน รวมไปถึงต้องดูแลพี่ที่ติดยาเสพติด

ฐันดรเป็นผู้ที่พิสูจน์ให้เห็นว่าวัยเด็กที่ไม่สวยงามไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความสำเร็จแต่อย่างใด